O powołaniu kobiety

            Od dawna chciałam napisać o powołaniu...  Jako Żona nie raz zastanawiałam się jaka jest rola kobiety w Małżeństwie. Jaka jest rola kobiety w ogóle. Moim zdaniem kobieta powinna czuć się szczęśliwa, być spełniona w tym, co robi. Myślę że każda z nas powinna sama w swoim sercu odkryć ten niepowtarzalny zestaw cech, którymi została obdarzona, a który czyni nas jedynymi takimi osobami na całym świecie! Odkryć ten „sweet spot”, o którym mówi Max Lucado w książce „Wieloryb nie może latać. O sztuce stawania się sobą”. Sweet spot - czyli takie miejsce, takie powołanie (lepiej nie można tego ująć) w którym robimy to, co lubimy robić. Na dodatek robimy to dobrze, w sposób jaki lubimy, pracując w warunkach, które nam odpowiadają i z ludźmi, czy też nad sprawami, rzeczami, które nas cieszą. A wszystko to robimy na chwałę Boga, wypełniając w pełni Jego plan.

                Poszukiwanie swojego powołania dotyczy nas wszystkich, ale my kobiety mamy szczególną rolę, bo namacalnie to właśnie w nas dokonuje się cud stworzenia... I czy tego chcemy, czy nie, gdzieś w naszych sercach, pod całą warstwą zranień i maską naszej obojętności – kryje się głęboko wpisane przez Boga powołanie do Macierzyństwa. Macierzyństwa, które dzisiaj jest z wielu stron szykanowane. W tym miejscu mam na myśli nie tylko to najbardziej widoczne – macierzyństwo fizyczne, ale także to duchowe oraz cały zestaw cech charakteru, który sprawia, że naturalnie potrafimy być Mamami. Potrafimy „matkować”, czyli opiekować się, pouczać, odnosić się z łagodnością do drugiego człowieka, poprawiać itd.…

                Mam wrażenie, że wiele osób chce zaprzeczyć tym wszystkim kobiecym predyspozycjom. Tak skutecznie wmawia się nam, że macierzyństwo nie jest wcale powołaniem kobiety, że same zaczynamy w to wierzyć. Coraz częściej mamy wyrzuty sumienia, kiedy nie chcemy iść drogą kariery  i być „kobietą wyzwoloną”, ale właśnie zostać zwykłą (i niezwykłą!) Mamą i pozostać w domu z dziećmi. Nie wiem dlaczego, i komu tak bardzo jest to w niesmak, że próbuje się ten niezaprzeczalny fakt powołania kobiety do Macierzyństwa zniszczyć, zepsuć, zhańbić. Żeby to nie kojarzyło się nam z pięknem, z cudem, z miłością, ale z przykrym obowiązkiem? złamaną karierą? słabością kobiety? brakiem „prawa do własnego ciała”?

                Nie wszyscy, ale zbyt wielu pracodawców, zbyt wielu polityków, zbyt wielu ludzi, a w tym (co najgorsze!) zbyt wiele kobiet (!) utrudnia kobiecie bycie… kobietą - w pełni tego słowa znaczeniu. Teraz jakby wspiera się te kobiety, które chcą robić karierę i być niezależne, albo te kobiety, które nie chcą mieć dzieci. To się słyszy, że takie kobiety są wspierane i takie ich pragnienia do decydowania o własnym ciele, nazywane są całkowicie naturalnymi i ludzkimi. Tymczasem czyż nie każda z nas została stworzona właśnie w taki sposób, że może mieć dzieci (tylko kobiety mogą mieć dzieci, mężczyźni przecież nie)? I czy nie każda z nas ma w sobie wielkie pragnienie by ktoś się nią zaopiekował (tak często tłamszone)? Myślę, że kobieta ma w życiu zbyt wiele utrudnień i kolizji. Zbyt wiele kobiet jest rozdartych pomiędzy rodzinę a pracę. Zbyt wiele nie wie co jest ich powołaniem. Czas się tego dowiedzieć.

                Ja od dawna czułam powołanie do tego by być Żoną i Mamą. Bóg wpisał w moje serce właśnie takie pragnienia. Choć każdego dnia muszę je odczytywać na nowo. Jakie pragnienia wpisał jeszcze? Staram się wciąż je odkrywać. Myśląc nad swoim powołaniem zauważyłam z przykrością, że w mojej głowie tkwi jak drzazga taka myśl: „Że kobieta będąc mamą i opiekując się dziećmi w domu, nie może być spełniona. Że kobieta bez pracy zawodowej nie może się spełniać w domu.” To znacznie utrudnia mi cieszenie się swoim powołaniem i wypełnianie go. Skoro ja sama mam tyle wątpliwości, to czy inne kobiety (i mężczyźni troszczący się o swoje żony) mogliby ich nie mieć? Od ilu ja już osób słyszałam, kiedy mówię szczerze, że moim marzeniem jest być Mamą i wychowywać moje dzieci w domu – „A co jeszcze będziesz robić? Tylko to? Nie chcesz pracować? W dzisiejszych realiach musisz pracować jak chcesz mieć dużo dzieci. Z jednej pensji będzie wam trudno”. Te wszystkie słowa wypływają z troski, ale doprowadzają do sytuacji, w których nie chcę odpowiadać na pytania o przyszłość. Wolę zachowywać swoje pragnienia i marzenia dla siebie. I ciągle muszę walczyć z tymi wszystkimi wątpliwościami. Taki nieprzychylny świat. Szkoda. Bo na pewno jest więcej kobiet, które myślą i czują tak jak ja. Bo przecież bycie dobrą Mamą i pracowanie w domu nie jest gorsze ani łatwiejsze do wykonania niż wspięcie się na wysokie szczeble kariery zawodowej. I nikt nie mówi, że będzie łatwo, kiedy Twoim powołaniem okazuje się być Małżeństwo i Rodzina. Ja idę za tym, co w moim sercu wypisuje Pan Bóg. Gdzie jeszcze mnie poprowadzi…?

"Oto Ja posyłam anioła przed tobą, 

aby cię strzegł w czasie twojej drogi 

i doprowadził cię do miejsca, które ci wyznaczyłem"

Wj 23, 20